Unha historia autobiográfica intensa e inesquecible, que presenta os elementos e inspiracións clave de Camila Sosa, a nova tormenta literaria latinoamericana.

Con rabia e poesía, este é o relato cru da propia vida de Camila Sosa Villada, das súas orixes, da súa dolorosa infancia ―o corpo dunha muller clandestina azoutada pola furia alcohólica do seu pai―, da súa experiencia como travesti que coñece a prostitución, pero tamén o éxito no teatro, e a partir disto o exercicio da escritura, que só pode ser radical, intensa, na procura dunha reparación imposible:

«Escribo para que se poida coñecer unha historia. A historia do meu travestismo, da miña familia, da miña tristeza infantil, de toda esa tristeza prematura que foi a miña familia, o alcoholismo do meu pai, os defectos da miña nai. As mudanzas que me separaron para sempre dos meus amigos, da atmosfera dos meus cuartos, dos hábitos dos patios traseiros, da seguridade dun agocho. Escribo para poder compartir as imaxes que poboaron a miña infancia. Tamén para compartir a loita da miña familia contra a pobreza, unha loita que nos devastou e nos enfermou de resentimento, angustia e indiferenza, todos contra todos.»