Patricia Fernández, en A lúa en versoEsta obra preséntanos unha narrativa onde a lúa se converte no fío condutor, cargada de simbolismo. A poesía deste libro baséase nos ciclos da vida, a morte e o renacemento, coa lúa sempre presente como testemuña da dor e como símbolo da aceptación do cambio. A través deste elemento, a autora aborda tanto a melancolía e a perda, como a esperanza e a renovación. As imaxes recorrentes da auga e o mar reforzan a fluidez e o cambio constante, aspectos clave da poética de Fernández, profundamente influenciada pola vida e a obra de Federico García Lorca.

O poemario tamén destaca pola súa exploración de tres arquetipos femininos: a Meia, a Muller e a Nena, que se entrelazan nun espazo simbólico que celebra o ciclo vital. Estes arquetipos están conectados a elementos esenciais como o ventre, a auga e o mar, poderosos símbolos de creación e transformación. Con estas imaxes, Fernández invita o lector a reflexionar sobre o paso do tempo e o inevitable poder do cambio, captando tanto a beleza como a dor inherente a este proceso. A influencia de Lorca percíbese na forma en que o autor articula estas imaxes simbólicas, creando un universo poético cheo de profundidade e emoción.