A vida cotiá converteuse nun pesadelo: a porta de entrada ao universo de Mariana Enríquez.

En Cousas que perdemos no incendio Mariana Enríquez leva o terror ao reino do cotián. As súas historias desenvólvense en barrios, casas, familias e corpos coñecidos, pero algo cambia desde a primeira páxina: unha intensidade emocional raramente vista transforma cada escena nun pesadelo que o lector non pode esquecer.

Esta colección presenta o autodenominado mulleres atractivas, que responden á violencia masculina extrema cunha forma brutal de protesta; unha estudante que lle arrinca as uñas e as pestanas mentres outra intenta suxeitala; os anos de apagóns decretados polo goberno durante os que tres amigas se intoxican e quedan ligadas para sempre; a figura real do asasino de nenos Petiso Orejudo; hikikomori, maxia negra, celos, desamores, supersticións rurais e edificios abandonados que parecen respirar.

As protagonistas adoitan ser traballadoras sociais, policías, guías turísticos e outras figuras que interactúan con persoas marxinalizadas. A través delas, Enríquez explora a culpa, a compaixón, a crueldade, as dificultades de convivir cos demais e un terror profundamente crible, impregnado pola pobreza, a violencia de xénero e a desigualdade social. O resultado é unha literatura escura e política que transforma o horror nunha ferramenta para enfrontarse ao que normalmente se prefire que permaneza invisible.

Considerada unha das narradoras máis poderosas da literatura arxentina contemporánea, Mariana Enríquez xoga con recursos da novela detectivesca, o realismo sucio, a crónica e o humor para construír un universo propio, recoñecible e inquietante. Cousas que perdemos no incendio É a porta de entrada ideal a ese mundo: un libro perfecto para aqueles que buscan terror e misterio con comentarios sociais, unha atmosfera urbana e unha voz intransixente.