"Todo era campo" é un texto estraño e queer, e polo tanto interesante, no que os nomes se borran, as peles enganan e o que sempre se tensa e se arrisca é a propia existencia. E hai un curioso ton melancólico que contrasta coa presenza virtual da súa autora inexistente: nas redes sociais é, si, "a regadora, a segadora, a escaladora, a planchadora, a condutora, a protectora solar, a peladora, a bailaora de flamenco, a cagadora, a torradora ou a folladora". Pero, ao non ser, ten todo o espectro das cousas aberto a ela, como alguén que non é e polo tanto se transforma, como a Rosalía Saokiana, que é "todas as cousas", e nese non-ser, nada fixo florece, adaptándose á pregunta de como sería "meter un corpo nunha caixa", e ese corpo selado fose, por exemplo, "o corpo dunha nai". [...] E ofrécenos un exercicio fascinante, que ten todo que ver coa curiosa intersección entre o drag e calquera personaxe, entre o drag e o folclore, entre o drag e todos os artistas. No fondo, non é tanto un libro sobre drag como un texto sobre o que ocorre cando nos convertemos nunha persoa que xa non somos nós mesmos. Do prólogo de Elizabeth Duval.