Mystici. Heksen, godinnen en occultisten in de archetypen van de tarot. Het viert de deelname van vrouwen aan de geschiedenis van het occulte door middel van tweeëntwintig portretten die ingaan op het arcane. Kunstenaars, dichters, mediums, godinnen en krijgers die contact met het bovennatuurlijke ervoeren en wier levens een traditie belichten die zo vaak zonder hen wordt verteld.
"In de zomer van 2023 schudde een tsunami van enorme omvang de wereldwijde filmindustrie wakker. De première van BarbieDe film van Greta Gerwig, voorafgegaan door een enorme marketingcampagne, brak records: het was de meest succesvolle film van het jaar en de eerste grote kaskraker geregisseerd door een vrouw. Naast de cijfers werd het een massaal fenomeen dat talloze artikelen opleverde. Er gebeurde duidelijk iets bijzonders mee. Barbie.»
Of we het nu leuk vinden of niet, Barbie Het maakt al deel uit van een bepalend gevoel van onze tijdVan intellectueel debat tot de sociale impact ervan; van de culturele herinterpretatie van de pop en het concept van kaskraker, tot de rol van feminisme in popverhalen en de filmindustrie, en tot het vermogen van het kapitalisme om zichzelf opnieuw uit te vinden en munt te slaan uit ieder idee. Niet gezien hebben Barbie —en geen mening hebben— betekende dat je buiten het spel werd gelaten.
In een maatschappij die door polarisatie werd gevormd, ontstonden er tegengestelde standpunten rond de film en zelfs culturele geopolitieke conflicten. Mattel en Warner Bros. merkten dit op: een budget van 145 miljoen dollar en in slechts vier maanden tijd een omzet van meer dan 1,3 miljard dollar.
Dit deel brengt samen zes kritische artikelen over de film en de culturele interpretaties ervan, met een duidelijke bedoeling: een fenomeen landen die de pop die hem inspireerde, ver overstijgt.
Wat je zult vinden
- Zes kritische en complementaire perspectieven.
- Context met betrekking tot marketing, box office en receptie.
- Debatten over popfeminisme, kaskraker en massacultuur.
- De herinterpretatie van Barbie in 2023 en de maatschappelijke impact ervan.
Over de auteurs
Eduardo Guillot Hij is sinds eind jaren tachtig cultuurjournalist. Hij maakte deel uit van het programmeringsteam van het Filmarchief van Valencia (2000-2005) en schreef een twintigtal boeken over muziek, film en populaire cultuur. Hij werkte als programmeur bij diverse internationale festivals en was tussen 2018 en 2024 artistiek directeur van de Mostra de València – Cinema del Mediterrani.
Eulalia Iglesias Ze is journalist en gespecialiseerd in film en audiovisuele media. Ze levert bijdragen aan
Caiman Filmnotitieboekjes, Kaders, Ara, Filmtopia En RockdeluxZe is hoogleraar film- en televisietheorie en -analyse aan de Universiteit Rovira i Virgili en maakt deel uit van de selectiecommissie voor Seminci (Internationale filmweek van Valladolid) en het D'A Festival Cinema Barcelona.
Jara Yáñez Zij is de redacteur van het tijdschrift Caiman FilmnotitieboekjesZe is hoogleraar aan de masteropleiding Filmkritiek en levert regelmatig bijdragen aan het programma "Geschiedenis van onze Cinema" (TVE). Ze is afgestudeerd in kunstgeschiedenis aan de Autonome Universiteit van Madrid en heeft een doctoraat in de filmgeschiedenis. Ze publiceerde werken over productie, tentoonstellingen en vrouwelijke regisseurs, zoals Isabel Coixet, Pilar Miró en Elías León Siminiani.
Aaron Rodríguez Serrano Hij is hoogleraar audiovisuele communicatie aan de Universitat Jaume I. Auteur van meer dan een dozijn boeken, waaronder Spiegels in Auschwitz: aantekeningen over cinema en de Holocaust (Shangrila, 2015), Nanni Moretti (Voorzitter, 2018) en Terug naar de cinema: films bedenken, schrijven en analyseren (Solaris, 2024). Hij werkt mee als criticus en maakt video-essays over de relatie tussen cinema en filosofie.
Jezus Palacios Hij is journalist en schrijver, geboren in San Lorenzo de El Escorial. Met meer dan twintig jaar ervaring heeft hij gewerkt in de print, radio en televisie, en bijgedragen aan media zoals Tijd, Tribune, Interview,
De wereld, De Catalaanse krant of De OnafhankelijkeAuteur van verschillende boeken, waaronder
Franco's geheime papieren, met opmerkelijk succes bij de critici en het commerciële publiek.
Maria Noise Ze is beeldend kunstenaar, filmmaker, onderzoeker en docent. Ze is hoogleraar aan de faculteit Beeld aan de Universiteit van Barcelona. Haar documentaire essays behoren tot haar meest opvallende werken. Het innerlijke geheugen (2002),
Echte tijd (2003), Amfibische ficties (2005), L'oeil impératif (2015),
Allerhoogste Moeder (2017), Staat van ongemak (2019) en de conferentie-uitvoering De regels van het spel (2022). Ze heeft deelgenomen aan talloze tentoonstellingsprojecten in Spanje en internationaal, en haar werken maken deel uit van de permanente collecties van het MNCARS, MACBA, CA2MCGAC en het UFO Archief.
