Niet-heteroseksuele, trans- en interseksuele lichamen, identiteiten en oriëntaties zijn traditioneel uitgesloten van formeel onderwijs, alsof leven en school twee afzonderlijke realiteiten waren. Met de introductie van uitgebreide seksuele voorlichting ontstond de mogelijkheid om deze deel te laten uitmaken van het dagelijks schoolleven. De aandacht voor de risico's van seksueel overdraagbare aandoeningen en ongewenste zwangerschappen, en de preventie ervan, domineerde echter de behandeling van seksualiteit op onze scholen. Deze voorlichting marginaliseert de LGBTQ+-gemeenschap niet alleen tot het punt van uitwissing in dit onderwijsveld, maar verhult ook discriminerende boodschappen die de verschillende vormen van geweld reproduceren en legitimeren die mensen ondergaan die zich niet conformeren aan de normatieve parameters van seksualiteit (binair, ciscentrisch, heterocentrisch, monoseksualiteit, LGBTQ+-fobie, enz.). Terwijl niet-hegemonische manieren om seksualiteit te beleven steeds zichtbaarder worden onder jongere generaties, staat het schoolsysteem voor talloze uitdagingen om deze diversiteit op een alomvattende en holistische manier te benaderen. In deze context onderzoekt dit boek de relatie tussen seksuele voorlichting en de LGBTQ+-gemeenschap – een relatie die meer gekenmerkt wordt door meningsverschillen dan door convergentiepunten – en schetst het diverse dimensies van de sociaal-culturele realiteit, van de focus van de auteur op het normatieve systeem van seksualiteit tot de schoolomgeving en seksuele voorlichting zelf. Het boek presenteert vervolgens de resultaten van een onderzoek en besluit met voorstellen om onderwijspraktijken te sturen in de richting van diverse en rechtvaardige seksuele voorlichting.