Een collectief essay over de cinema van een van de vervloekte regisseurs van de Spaanse cinema.

Eloy de la Iglesia. Het verborgen plezier van de Spaanse cinema Het brengt ons dichter bij het levendige en complexe traject van een van de belangrijkste directeuren van de Transitie, verantwoordelijk voor populaire titels als Het glazen dak, De week van de moordenaar, De plaatsvervanger, De piek of De tabakswinkel van VallecasMet minachting bekeken door critici van die tijd, die zijn commerciële ambities niet vergaven, en opgeëist door de nieuwe generaties, de figuur van Eloy de la Iglesia Het is van fundamenteel belang om een van de meest turbulente periodes in onze recente geschiedenis te begrijpen.

Dit collectief essay, gecoördineerd door Carlos BareaHet gaat dieper in op de verschillende aspecten die samenkomen in de films van de Baskische filmmaker, waarbij de wil om te provoceren en de rauwste erotiek Ze bestaan naast elkaar met de bedoeling om op realistische wijze de politieke ups en downs en de sociale transformatiesIn zijn uitgebreide filmografie figureerde hij de sterren van het moment (onder andere Carmen Sevilla, Amparo Muñoz, Simón Andreu, Vicente Parra en José Sacristán) en nieuwe talenten zonder ervaring voor de camera (zoals José Luis Manzano, zijn favoriete acteur).

Homoseksueel en communist Eloy de la Iglesia speelde een beslissende rol in het in beeld brengen van de lichtpuntjes en vooral de schaduwkanten van een land dat ontwaakt tot democratie, maar een deel van de bevolking de rug toekeert. Onder de gemarginaliseerden bevonden zich degenen die bekend stonden als kleine criminelen, die hun naam gaven aan het succesvolle filmsubgenre, of de leden van LGBT-gemeenschap, aan wie hij een stem gaf die tot dan toe het zwijgen was opgelegd.

Boekgegevens:

AuteursDiana Aller | Alejandro Melero | Juan Sánchez | Eduardo Bravo | La Caneli | Nicolás Grijalba de la Calle | David Velduque | Vicente Monroy | Francina Ribes Pericàs | Violeta Kovacsics | Carlos Barea