Slechte flikkers Het is een briljante tekst die pleit voor vrijheid en verzet. We zullen ontdekken hoe de LGBTQ+-strijd een eis is die ons allemaal aangaat, een ware sociale en klassenstrijd die de weg vrijmaakt voor een leven zonder beperkingen.

"Maar als je al kunt trouwen, wat wil je dan nog meer?" Wat kun je nog meer wensen dan een productief gezin stichten, nieuwe werknemers ter wereld brengen, wat belastingvoordelen krijgen en ervoor zorgen dat het na je dood je eigen vlees en bloed erft wat we in het zweet des aanschijns hebben opgebouwd? Bestaat er iets beters, een hoopvollere belofte dan de langverwachte, geëiste en uiteindelijk bereikte normaliteit?

De hersenschim van normaliteit, begrepen als een specifieke consumptiewijze, is een obstakel geworden voor sociale en klassenstrijd. De wens om te assimileren in wat als 'normaal' wordt beschouwd, om onopgemerkt te blijven, heeft in het publieke debat afwijkende stemmen en levenswijzen die afwijken van het kapitalistische productie- en reproductiesysteem het zwijgen opgelegd.

Daarentegen zouden we meer dan ooit moeten pleiten voor alternatieve levenswijzen die de hele samenleving uitnodigen om zichzelf te transformeren vanuit de marge, om verwijfd gedrag te omarmen en om genegenheid, zorg en zelfs plezier te revolutioneren. Een alternatief pad, een collectieve horizon die realiteiten die botsen met een samenleving die draait om het kerngezin, het cisheteroseksuele gezin, niet negeert.

Afbeelding van de afbeelding door Wojciech Woś

Christo Casas, journalist en antropoloog, presenteert in Slechte flikkers Een tekst die de grens tussen essay en persoonlijk verhaal overschrijdt, waarin we ontdekken dat queer struggles een eis zijn die ons allemaal aangaat, een ware sociale en klassenstrijd om vanuit dissidentie een collectieve toekomst op te bouwen. Een helder essay dat een oprechte uitnodiging vormt aan de hele samenleving om zich te verdiepen in haar eigen dissidente praktijken en daar trots op te zijn.