De grote LGBT-creators van de 20e eeuw zoals je ze nog nooit eerder hebt gehoord.

Wist je dat Tórtola Valencia, een van de beroemdste danseressen van het eerste derde deel van de twintigste eeuw, haar vriendin moest adopteren om te kunnen erven, en dat ze nu als moeder en dochter begraven liggen op een begraafplaats in Barcelona? En dat Luis Cernuda, een van de grote schrijvers van de Generatie van '27, schreef Gedichten voor een lichaam Geïnspireerd door een Mexicaanse bodybuilder op wie ze verliefd werd? Wist je ook dat Francis Bacon, een van de belangrijkste Britse schilders van de 20e eeuw, in Madrid overleed omdat hij naar Spanje was gekomen om een vriendje te ontmoeten? Of dat Carmen Conde, de eerste vrouw die werd toegelaten tot de Koninklijke Spaanse Academie, een groot deel van haar leven deelde met een andere vrouw?

Dit is slechts een kleine greep uit de namen die u zult tegenkomen in dit korte essay, dat met zijn vlotte en directe stijl de kunstenaars die zich moesten verbergen vanwege hun seksuele dissidentie, of anders het risico liepen de gevolgen te ondervinden van een openlijke uiting ervan, de erkenning wil geven die ze verdienen. Biografieën zoals die van Gil de Biedma, Miguel de Molina en Mari Trini, onder anderen, zullen ons helpen een deel van het dissidente culturele geheugen van de 20e eeuw te reconstrueren en aantonen dat de rebellen van het verlangen, zij die de gevestigde sociale normen moesten trotseren, er altijd al zijn geweest.

Biografie van de auteur

Carlos Barea (Granada, 1987) behaalde een diploma in Reclame en Public Relations aan de Universiteit Rey Juan Carlos, een master in Creatief Schrijven aan de Hotel Kafka-school en een master in LGBTQ+ Studies aan de Complutense Universiteit van Madrid. Hij werkt samen met diverse media, met name het TVE-programma. Buurtbioscoop, het tijdschrift Sjanghai of het culturele supplement De AsmbrarioDaarnaast werk ik als redacteur en professioneel lezer voor verschillende uitgeverijen.

Wat zijn schrijverscarrière betreft, publiceerde hij in 2020 zijn eerste roman, Gezegend ben jij (Egales), en coördineerde in 2023 de collectieve werken Bloemen voor Lola. Een queer en feministische blik op de farao. (Dos Bigotes & Egales), Ocaña. De eeuwige schittering van de Cantillana-zon (Dos Bigotes) En Pepe Espaliú. Zichtbaarheid, ervaringen en culturele constructies rondom hiv. (Zeldzame bloemen). In 2024 coördineerde hij Eloy de la Iglesia. Het verborgen plezier van de Spaanse cinema (Dos Bigotes) en werkte aan het script voor de documentaire De laatste avond van Sonia Martinez (RTVE).